ما معتقدیم کسی‌که دست به‌خشونت می‌برد، می‌ترسد. کسانی‌که در این دوره متوسل به‌اسلحه می‌شوند نه تنها مشروعیتی ندارند، بلكه مخالف آزادی و رسیدن زحمت‌كشان به‌حقوق خود [نیز] هستند. تفنگ در دستان سركوب‌گران است و زحمت‌كشان سلاح‌شان در كارهای جمعی و به‌طور مشخص اعتصاب و کارهای مدنی است.
كسانی‌كه ارعاب و وحشت تولید می‌كنند، می‌دانند که عدالت و آزادی خارج از تفنگ و گلوله‌شان به‌دست می‌آید؛ و این‌ها تنها پیام‌رسانان مرگ و نابودی هستند كه وقتی با منطق تفنگ به‌دنبال تغییر شرایط به‌نفع خودشان هستند، به‌واقع تن به‌قانون جنگل می‌دهند؛ مانند تنازع بقا در جنگل كه هیچ‌گاه پیروز نخواهند شد و می‌خواهند که ضعفا را بدرند. دست‌گیری‌هایی که به‌همراه خواهد داشت، خود شاهدی است براین ادعا.
حمله‌ی نظامی امروز یادآور خالد اسلامبولی و ترور سادات بود که فقط خون بسیاری ریخته شد؛ چه بی‌گناه و باگناه فرقی نمی‌کند، اما نه تنها تغییری حاصل نمی‌شود، بلکه نتیجه‌ی معكوس هم دارد و به‌واقع دشمنان اصلی زحمت‌كشان می‌خواهند سوءِاستفاده كنند و مطالبه‌گری و حق و حقوق کارگران و زحمت‌کشان و اقوام را از بین ببرند: طبقه‌ای که دارای یک سری حقوق طبیعی و انسانی است. ما ضمن محکوم کردن حادثه‌ی فجیع و غیرانسانی اهواز، اعلام می‌کنیم که زحمت‌کشان و طبقه‌ی کارگر در خوزستان علی‌رغم تمامی تفاوت‌های نژادی و قومی‌ـ‌مذهبی، اما به‌یک‌سان مورد ستم و نابرابری‌های طبقاتی قرار دارند؛ چون‌که شکاف طبقاتی، بی‌كاری، گرسنگی و فقر ـ نژاد و مذهب و جنسیت نمی‌شناسند.
با آرزوی دنیایی عاری از هرگونه خشونت
رضارخشان ـ فریدون نیکوفرد
از اعضای شاغل هیئت مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
31/6/1397