سکوت را بشکنید! یک جنگ جهانی دیگر از دور دیده میشود!
توضیح: جان پیلجر از معدود ژورنالیستهای با سابقه ای است که مرعوب جو غالب بر امپراطوری رسانه های ترانس آتلانتیک نشده و از بیان حقایق ابائی به خود راه نمی دهد. ترجمۀ مقالۀ حاضر به معنای تأئید تمام مواضع تحلیلی آن نیست. در بیان تجاوزگری بلوک ترانس آتلانتیک سرمایه به سرکردگی آمریکا، آنچه پیلجر بیان می کند حقایقی هستند که اپوزیسیون "رژیم چنج" ایران و بخشهای وسیعی از بورژوازی حاکم در چهارچوب سیاست "نرمش قهرمانانه" در قبال غرب آنها را انکار می کنند.
*******************************
چرا ما تهدید به یک جنگ جهانی دیگر به نام خود را تحمل میکنیم؟ چرا ما اجازه میدهیم دروغ هایی گفته شوند که چنین خطری را توجیه میکنند؟ هارولد پینتر مینویسد: توانائی ما در تلقین چیزها به خودمان چنان عالی است که به طنز می ماند، درست مثل یک اجرای موفقیت آمیز هیپنوتیزم: «باور میکنیم که حقیقت هرگز اتفاق نیافتاده است، حتی در همان لحظه ای که دارد اتفاق می افتد!»
هر سال مورخ آمریکایی، ویلیام بلوم، «خلاصه ای از سابقه سیاست خارجی آمریکا» را منتشر میکند؛ این نوشته نشان می دهد که از سال 1945 ، ایالات متحده سعی در سرنگونی بیش از 50 دولت در جهان را داشته است که بسیاری از آنها به طور دموکراتیک انتخاب شده اند، به شدت در انتخابات 30 کشور جهان دخالت کرده است، غیرنظامیان 30 کشور جهان را بمباران کرده است، سلاح های شیمیایی و بیولوژیکی مورد استفاده قرار داده و اقدام به ترور رهبران کشورهای خارجی کرده است. در بسیاری از این موارد، بریتانیا همکار ایالات متحده بوده است.
درجه درد و رنج انسان - از تبهکاری و جنایت بگذریم - در غرب، با وجود به ظاهر پیشرفته ترین و آزادترین وسایل ارتباط جمعی و روزنامه نگاری آزاد، کمتر مورد شناخت قرار گرفته است. اینکه اکثر قربانیان متعدد این تروریسم - تروریسم خود ما - مردم مسلمان هستند، موضوعی است که کسی جرأت گفتنش را ندارد.
اینکه جهادیسم افراطی که منجر به 11 سپتامبر شد، به عنوان یک سلاح سیاست انگلیسی - آمریکائی (عملیات گردباد در افغانستان) پرورش داده شده بود، گفتنش ممنوع است و سرکوب میشود. در ماه آوریل امسال، وزارت امور خارجه آمریکا، پس از عملیات ناتو در ۲۰۱۱ لیبی، گزارش داد که این کشور به یک پناهگاه امن تروریستها مبدل شده است.
نام دشمن «ما» در طول این سالها، از کمونیسم به اسلام گرایی تغییر کرده است، اما به طور کلی هر جامعه ای مستقل از قدرت های غربی را در برمیگیرد که معادن سودمند و منابع غنی دارند. رهبران این کشورهای «مشکل ساز» معمولا با خشونت به کنار رانده میشوند؛ مانند محمد مصدق دموکرات در ایران و سالوادور آلنده در شیلی؛ یا اینکه به قتل میرسند مانند پاتریس لومومبا در کنگو. همه آنها در معرض کمپین هاب رسانه های غربی، از کاریکاتورسازی تا فحاشی، قرار میگیرند، مانند فیدل کاسترو، هوگو چاوز و ولادیمیر پوتین.
نقش واشنگتن در اوکراین، فقط از نظر پیامدهای آن برای خود ما متفاوت است: برای اولین بار پس از ریاست جمهوری ریگان، ایالات متحده همه دنیا را به جنگ تهدید میکند. با اروپای شرقی و پایگاه منطقه بالکان که اکنون مبدل به پایگاه نظامی ناتو شده است، آخرین «دولت حائل» در مرزهای روسیه از میان رفته است. ما در غرب، از نئونازی های کشوری حمایت میکنیم که نازی های اوکراینی در آن از هیتلر حمایت کرده بودند. با برنامه ریزی کودتا علیه دولت منتخب دموکراتیک در کی یف، طرح واشنگتن برای ایجاد تشنج تاریخی در روسیه و از میان رفتن پایگاه قانونی نیروی دریایی روسیه در آبهای گرم کریمه با شکست مواجه شد. روس ها از خود دفاع کردند، همانطور که آنها در برابر هر تهدید و حمله از سوی غرب برای تقریبا یک قرن، از خود دفاع کرده اند.
اما به محاصرۀ نظامی ناتو شتاب داده شده است. به همراه آن، آمریکا حملۀ هماهنگ بر علیه اقوام روس در اوکراین را آغاز کرده است. اگر پوتین برای کمک به مقاومت شرق برانگیخته شود، نقش منفوری که از وی به طور بین المللی ساخته شده است، اعلان جنگ کماندوهای تحت فرمان ناتو را توجیه میکند و به احتمال زیاد چنین جنگی به داخل روسیه هم کشانده خواهد شد.
در عوض، پوتین، جنگ طلبان را به کلی سر در گم کرده است. او از طریق خارج کردن سربازهایش از مرزهای اوکراین به دنبال همسازی با واشنگتن و اتحادیه اروپا است و همچنین از اقوام روسی در اوکراین خواسته است که رفراندوم تحریک کنندۀ آخر هفته را عقب بیندازند [مقالۀ حاضر پیش از رفراندوم در شهرهای شرقی اوکراین نوشته شده است / توضیح مترجم]. این مردم روس زبان و دو زبانه - که یک سوم از جمعیت اوکراین را تشکیل میدهند - مدت هاست که به دنبال یک فدراسیون دموکراتیک هستند که منعکس کننده تنوع قومی این کشور و خودمختاری و استقلال از مسکو باشد. اغلب آنها نه «جدائی طلب» هستند و نه «شورشی» و صرفاً شهروندانی هستند که می خواهند با آسایش و امنیت در کشور خود زندگی کنند.
مثل خرابه های عراق و افغانستان، اوکراين به پارک تفریحی سازمان سیا مبدل شده است که توسط مدیر سیا جان برنان در کی یف اداره میشود. با «نیروهای ویژه»شان از سیا و اف بی آی که «ساختار امنیتی» را تشکیل میدهند و هر مقاومتی در برابر کودتای فوریه را به شدت سرکوب میکنند.
تصاویر ویدئویی را نگاه کنید و گزارشهای شاهدان عینی قتل عام اودسا در این ماه را بخوانید. اراذل و اوباش فاشیست ساختمان اتحادیه های کارگری را به آتش کشیدند و 41 نفر را که در داخل ساختمان در تله افتاده بودند، سوزاندند. به نیروهای پلیس که در آنجا دیده بانی میکنند، نگاه کنید. دکتری که سعی کرده بود جان قربانیان را نجات بدهد میگوید «نیروهای نازی اوکراینی جلوی مرا گرفتند. یکی از آنها مرا به شدت هل داد و به من قول داد که من و بقیه یهودیان اودسا به زودی دچار همین سرنوشت خواهیم شد. می خواهم بدانم چرا تمام دنیا سکوت کرده است.»
اوکراینی های روسی زبان در حال مبارزه برای زنده ماندن هستند. زمانی که پوتین خروج نیروهای روسیه از مرزها را اعلام کرد، وزیر دفاع دولت خونتا - یکی از مؤسسین حزب حزب فاشیست اسووبودا - با افتخار اعلام داشت که حملات بر «شورشیان» ادامه خواهد داشت. رسانه های تبلیغاتی در غرب، به شیوه ای مانند داستانهای جورج اورول، از زبان ویلیام هیگ [وزیر جنگ انگلیس]، به طور کاملاً وارونه ای اعلام داشتند که مسکو «تنشها و تحریکات را هماهنگ می کند». این به سخره کشیدن ها، توسط پیام تبریک عجیب و غریب اوباما به خونتای کودتاچیان برای «خویشتن داری قابل تحسین» درست پس از قتل عام اودسا همزمان و دو چندان شده است. خونتای غیر قانونی و تحت سلطه فاشیست، توسط اوباما به عنوان «دولت منتخب قانونی» نام داده شده است. هنری کسینجر یکبار گفته است: «حقیقت مهم نیست، بلکه آنچیزی که به عنوان حقیقت پذیرفته میشود مهم است!»
در رسانه های ایالات متحده، فاجعۀ اودسا به عنوان یک برخورد «مبهم» و «دردناک» میان «ملی گرایان» (یعنی نئونازی ها) و «جدائی طلبان» شرح داده شده است (جدائی طلبان یعنی مردمی که برای یک رفراندوم در جهت اوکراین فدرال امضا جمع میکردند). وال استریت ژورنال، روزنامه رابرت مردوخ، قربانیان را محکوم میکند: «دولت میگوید که به نظر می آید آتش کشنده در اوکراين توسط شورشیان افروخته شده است». تبلیغات در آلمان یک جنگ سرد تمام عیار است: فرانکفورتر آلگمانیه تسایتونگ خوانندگانش را به «جنگ اعلان نشده روس ها» هشدار میدهد. برای آلمانی ها این طنز بسیار زشتی است که پوتین تنها رهبر سیاسی است که ظهور فاشيسم در اروپای قرن 21 را محکوم کرده است.
یک نظریه عمومی اینست که جهان پس از 11 سپتامبر تغییر کرده است. اما چه چیزی تغییر کرده است؟ به نظر یکی از خبررسانان معروف، دانیل السبرگ، یک کودتای خاموش در واشنگتن اتفاق افتاده و ميليتاريسم قدرت را به دست گرفته است. پنتاگون در حال حاضر در 124 کشور جهان «عملیات ویژه جنگی» اجرا میکند. در خانه، افزایش فقر و آزادی جنایت، تأثیر تاریخی منطقی این حالت جنگ دائمی است. خطر بروز جنگ هسته ای را هم به اینها اضافه کنید، و سپس سوال مصرانه ای مطرح میشود: اینکه براستی چرا ما اینها را تحمل میکنیم؟
نوشته: چان پیلچر
ترجمه بابک پایور
منبع: http://www.tlaxcala-int.org/article.asp?reference=12243
توضیج: این ترجمه برای اولین بار در تاریخ 5 ژوئن 2014 در سایت امید منتشر شده است و در اینجا جهت آرشیو بازآوری میشود. نام مترجم در سایت امید اصطلاحا «تحریریه امید» آورده شده است که در اینجا اصلاح شده است.
یادداشتها
خاطرات یک دوست ـ قسمت سیوچهارم
چند پاراگرافِ آخر از قسمت سیوسوم
رئیس ساواک آمد و بهبازجو چیزهایی گفت، و او هم دستور فلک کردن مرا داد. این تجربهی تازهای بود از کتک خوردن. یک چوب بهطول بیش از یک متر و بهقطر حدود پنج سانت، از دو سرش یک طناب کتانی ضخیم گذرانده بودند. شبیه یک کمان، اما با آزادی بیش از طول طناب. دو پا را از مچ بین چوب و طناب میگذاشتند و چوب را میپیچاندند تا پا بین طناب و چوب صفت میشد. شکنجهشونده روی زمین بهپشت قرار داشت و چوبِ فلک در دست دو نفر بود که ایستاده بودند. کفِ پا آمادهی شلاق خوردن بود؛ و شلاق هم همان کابل برق چند لایه بود. تعدادی زدند، اما خیلی ادامه ندادند. چوب را شُل کردند و پاهای کبود و ورم کرده آزاد شد. اینجا دیگر مثل بازجوییهای اوین دستور «پاشو راه برو» در کار نبود. جالب اینکه چشمبند و دستبند دوباره بهکار گرفته شد. اینبار یک پابند هم بهپاها زدند. وسیلهای مثل دستبند، اما ضخیمتر و با زنجیری بلندتر، بهحدی که میتوانستی فقط قدمهای کوتاه برداری.
ادامه مطلب...خاطرات یک دوست ـ قسمت سیوسوم
چند پاراگرافِ آخر از قسمت سیودوم
ملاقات بههم خورد و تنها من توانستم بهمادرم در اندک فرصتی برسانم که چیزی نگوید. او که قبلها هم چندبار بازخواست شده بود، در پیگیریهای افسران زندان چیزی را بُروز نداده بود. من را هم بهوسیله معاون زندان و افسر مربوطه با تحدید، بازپرسی کردند و نتیجهای عایدشان نشد. ملاقات را قطع کردند. احمد م.ع. (برادر اسماعیل از اعدامیهای سیاهکل) که خودش هم در جریانات مسلحانه فعال و زندانی شده بود در جریان قرار گرفت. او مسئول مراجعه بهافسر نگهبان و حلوفصل موضوعات بند ما بود . وی بهاتفاق آقای حجری به«زیر هشت» رفتند و بهشدت بهرفتار افسر نگهبان اعتراض کردند و مورد بلعیدن چیزی از جانب مرا رد کرده بودند. با مداخلهی رئیس زندان و بهدستور او ملاقات غیرحضوری را دایر کرده و فقط یک دیده بوسی آخر را اجازه دادند. در داخل بند هم زمزمه اعتصاب و اعتراض پیش آمد که بهسرانجام نرسید. بهنظر میرسید همه چیز رفع و رجوع شده باشد. با توجه بهجوّ بند تعداد کمی از افراد در جریان جزئیات حادثه قرار گرفتند. این مورد توسط مسئول زیر هشت بند و آقای حجری مدیریت شد.
ادامه مطلب...خاطرات یک دوست ـ قسمت سیودوم
چند پاراگرافِ آخر از قسمت سیویکم
اولین تبعیدیها از هر دو زندان شماره چهار و سه همزمان فراخوانده شدند و بهزندان برازجان اعزام شدند. در زندان شماره سه قصر همهی زندانیان برای بدرقه بهراهرو آمدند و در دو طرف آن صف بستند. با ریتم «هو، هو، هوشی مین» (ضرب تب، تب، تب-تب تب) دست میزدند. افرادی که برای اعزام فراخوانده شده بودند، از انتهای صف بهسمت درِ بند (زیر هشت) حرکت میکردند و با تک تک افراد دست میدادند و روبوسی میکردند. برخی میگریستند و برخی یاران همرزمشان را در بغل گرفته، میفشردند. روحیه همه خیلی بالا بود و با پاسخ رفتاری و کلامی کسانیکه بهتبعبد برده میشدند، بهدرود میگفتند. شعارها از جمله اینچنین بود: «امید بهپیروزی آتی خلق قهرمان».
ادامه مطلب...خاطرات یک دوست ـ قسمت سیویکم
چند پاراگرافِ آخر از قسمت سیام
عبدالحسین، مهندس مکانیک و اهل لنگرود؛ مردی دانا و کم صحبت، اما طنزگو بود. او ازهمهی افراد این گروهِ محاکمه مسنتر بود. برادرش عبدالرضا بیشتر در سایه قرار داشت.
عباس، دانشجوی رشتهی دامپزشکی بود. او را از بیرون زندان میشناختم. زمانیکه عباس تحت تعقیب و فراری بود، مدتی با ما زندگی میکرد. رابطه ما از طرف او و من لو نرفته بود. خیلی کتک خورده بودم که ارتباطات و اطلاعاتم را بگویم. از ارتباطهای من، فریبرز و احمد با اسم مستعار گفته شده بودند. فریبرز هفتهی قبل از من دستگیر شده بود و احمد حدود سه سال بعد دستگیر شد.
سی سال بعد، از احترام و اعتبار اجتماعی عباس در ایلام و اصفهان باخبر شدم. من اینطور خبر شدم که «او که در زندان بهلحاظ روحی آسیب دیده بود.» شاید هم بهاین نتیجه رسیده بود که با مبارزهی مسلحانه و سیاسی خداحافظی کند.»
ادامه مطلب...خاطرات یک دوست ـ قسمت سیام
چند پاراگرافِ آخر از قسمت بیستمونهم
البته غلام بعد از این مواجهه و توضیح خبری برایم شرح داد که لازم بوده اصل مسئله را با چند نفر درمیان میگذاشته و از این دو نفر برای تمایل بهمشارکت سئوال میکرده که حاضر بهفرار هستند؟ هر دو نپذیرفته بودند، اما عضو سلول یک (کسی که خبر را بهما میداد و علی را هم بهشهادت میگرفت) ضمن آرزوی موفقیت، قبول نکرده بود. ولی شخص سلول دیگر اساساً چنین اقدامی را ناموفق و بهشدت برعلیه جو زندان و در جهت تشدید سرکوب ساواک دیده بود. اما گویا غلام نتوانسته بود که مصلحتی با وی موافقت کند و ذهن او را از این ماجرا پَرت کند. مثلاً خودش را مجاب و موافق با ادله وی نشان دهد. شاید هم با وی بحث کرده بوده که من نمیدانم. در واقع، این رفیق ما حرکت را یک جوری «وِتو» کرده بود. اما موجبی برای کسی ایجاد نکرده بود. آن روز و آن شب همه جا را دو بار توسط مسئول بند بازدید کردند. مسئول نگهبان تذکر داد که درِ اتاقها(سلولها) اصلاً بسته نشود.
ادامه مطلب...* مبارزات کارگری در ایران:
- فیل تنومند «گروه صنعتی کفش ملی»- قسمت دوم
- فیل تنومند «گروه صنعتی کفش ملی»
- بیانیه شماره دوم کمیته دفاع از کارگران اعتصابی
- تشکل مستقلِ محدود یا تشکل «گسترده»ی وابسته؟!
- این یک بیانیهی کارگری نیست!
- آیا کافکا بهایران هم میرود تا از هفتتپه بازدید کند !؟
- نامهای برای تو رفیق
- مبارزه طبقاتی و حداقل مزد
- ما و سوسیال دمکراسی- قسمت اول
- تجمع اول ماه می: بازخوانی مواضع
- از عصیان همگانی برعلیه گرانی تا قیام انقلابی برعلیه نظام سرمایهداری!؟
- ائتلاف مقدس
- وقتی سکه یک پول سیاه است!
- دو زمین [در امر مبارزهی طبقاتی]
- «شوراگراییِ» خردهبورژوایی و اسماعیل بخشی
- در مذمت قیام بیسر!
- هفتتپه، تاکتیکها و راستای طبقاتی
- تقاضای حکم اعدام برای «جرجیس»!؟
- سکۀ ضرب شدۀ فمنیسم
- نکاتی درباره اعتصاب معلمان
- تردستی و تاریخ، در نقد محمدرضا سوداگر و سید جواد طباطبایی
- دختران مصلوب خیابان انقلاب
- «رژیمچنج» یا سرنگونی سوسیالیستی؟!
- هفتتپه و پاسخی دوستانه بهسؤال یک دوست
- اتحادیه آزاد در هفتتپه چکار میکند؟
- دربارهی جنبش 96؛ سرنگونی یا انقلاب اجتماعی!؟
- دربارهی ماهیت و راهکارهای سیاسیـطبقاتی جنبش دیماه 96
- زلزلهی کرمانشاه، ستیز جناحها و جایگاه چپِ آکسیونیست!؟
- «اتحادیه مستقل کارگران ایران» از تخیل تا شایعه
- هزارتوی تعیین دستمزد در آینه هزارتوی چپهای منفرد و «متشکل»
- شلاق در مقابله با نوزایی در جنبش کارگری
- اعتماد کارگران رایگان بهدست نمیآید
- زحمتکشان آذری زبان در بیراههی «ستم ملی»
- رضا رخشان ـ منتقدین او ـ یارانهها (قسمت دوم)
- رضا رخشان ـ منتقدین او ـ یارانهها (قسمت اول)
- در اندوه مرگ یک رفیق
- دفاع از جنبش مستقل کارگری
- اطلاعیه پایان همکاری با «اتحاد بینالمللی در حمایت از کارگران در ایران»
- امضا برعلیه «دولت»، اما با کمک حکومتیان ضد«دولت»!!
- توطئهی خانه «کارگر»؛ کارگر ایرانی افغانیتبار و سازمانیابی طبقاتی در ایران
- تفاهم هستهای؛ جام زهر یا تحول استراتژیک
- نه، خون کارگر افغانی بنفش نیست؟
- تبریک بهبووورژواهای ناب ایرانی
- همچنان ایستاده ایم
- دربارهی امکانات، ملزومات و ضرورت تشکل طبقاتی کارگران
- من شارلی ابدو نیستم
- دربارهی خطابیه رضا رخشان بهمعدنچیان دنباس
- قطع همکاری با سایت امید یا «تدارک کمونیستی»
- ایجاد حزب کمونیستی طبقهی کارگر یا التجا بهنهادهای حقوقبشری!؟
- تکذیبیه اسانلو و نجواهای یک متکبر گوشهنشین!
- ائتلافهای جدید، از طرفداران مجمع عمومی تا پیروان محجوب{*}
- دلم برای اسانلو میسوزد!
- اسانلو، گذر از سوءِ تفاهم، بهسوی «تفاهم»!
- نامهی سرگشاده بهدوستانم در اتحاد بینالمللی حمایت از کارگران
- «لیبر استارت»، «کنفرانس استانبول» و «هیستادروت»
- «لیبر استارت»، «سولیداریتیسنتر» و «اتحاد بینالمللی...»
- «جنبش» مجامع عمومی!! بورژوایی یا کارگری؟
- خودشیفتگی در مقابل حقیقت سخت زندگی
- فعالین کارگری، کجای این «جنبش» ایستادهاند؟
- چکامهی آینده یا مرثیه برای گذشته؟
- کندوکاوی در ماهیت «جنگ» و «کمیتهی ضدجنگ»
- کالبدشکافی یک پرخاش
- توطئهی احیای «خانهکارگر» را افشا کنیم
- کالبدشکافیِ یک فریب
- سندیکای شرکت واحد، رفرمیسم و انقلاب سوسیالیستی
* کتاب و داستان کوتاه:
- دولت پلیسیجهانی
- نقد و بازخوانى آنچه بر من گذشت
- بازنویسی کاپیتال جلد سوم، ایرج اسکندری
- بازنویسی کاپیتال جلد دوم، ایرج اسکندری
- بازنویسی کاپیتال جلد اول، ایرج اسکندری
- کتاب سرمایهداری و نسلکشی ساختاری
- آگاهی طبقاتی-سوسیالیستی، تحزب انقلابی-کمونیستی و کسب پرولتاریایی قدرت...
- الفبای کمونیسم
- کتابِ پسنشینیِ انقلاب روسیه 24-1920
- در دفاع از انقلاب اکتبر
- نظریه عمومی حقوق و مارکسیسم
- آ. کولنتای - اپوزیسیون کارگری
- آخرین آواز ققنوس
- اوضاعِ بوقلمونی و دبیرکل
- مجموعه مقالات در معرفی و دفاع از انقلاب کارگری در مجارستان 1919
- آغاز پرولترها
- آیا سایهها درست میاندیشند؟
- دادگاه عدل آشکار سرمایه
- نبرد رخساره
- آلاهو... چی فرمودین؟! (نمایشنامه در هفت پرده)
- اعتراض نیروی کار در اروپا
- یادی از دوستی و دوستان
- خندۀ اسب چوبی
- پرکاد کوچک
- راعش و «چشم انداز»های نوین در خاورسیاه!
- داستان کوتاه: قایق های رودخانه هودسون
- روبسپیر و انقلاب فرانسه
- موتسارت، پیش درآمدی بر انقلاب
- تاریخ کمون پاریس - لیسا گاره
- ژنرال عبدالکریم لاهیجی و روزشمار حمله اتمی به تهران
* کارگاه هنر و ادبیات کارگری
- شاعر و انقلاب
- نام مرا تمام جهان میداند: کارگرم
- «فروشنده»ی اصغر فرهادی برعلیه «مرگ فروشنده»ی آرتور میلر
- سه مقاله دربارهی هنر، از تروتسکی
- و اما قصهگوی دروغپرداز!؟
- جغد شوم جنگ
- سرود پرولتاریا
- سرود پرچم سرخ
- به آنها که پس از ما به دنیا می آیند
- بافق (کاری از پویان و ناصر فرد)
- انقلابی سخت در دنیا به پا باید نمود
- اگر کوسه ها آدم بودند
- سوما - ترکیه
- پول - برتولت برشت
- سری با من به شام بیا
- کارل مارکس و شکسپیر
- اودسای خونین
* ترجمه:
- رفرمیستها هم اضمحلال را دریافتهاند
- .بررسی نظریه انقلاب مداوم
- آنتونیو نگری ـ امپراتوری / محدودیتهای نظری و عملی آتونومیستها
- آیا اشغال وال استریت کمونیسم است؟[*]
- اتحادیه ها و دیکتاتوری پرولتاریا
- اجلاس تغییرات اقلیمیِ گلاسکو
- اصلاحات اقتصادی چین و گشایش در چهلمین سال دستآوردهای گذشته و چالشهای پیشِرو
- امپراتوری پساانسانی سرمایهداری[1]
- انقلاب مداوم
- انگلس: نظریهپرداز انقلاب و نظریهپرداز جنگ
- بُرهههای تاریخیِ راهبر بهوضعیت کنونی: انقلاب جهانی یا تجدید آرایش سرمایه؟
- بوروتبا: انتخابات در برابر لوله تفنگ فاشیسم!
- پناهندگی 438 سرباز اوکراینی به روسیه
- پیدایش حومه نشینان فقیر در آمریکا
- پیرامون رابطه خودسازمانیابی طبقه کارگر با حزب پیشگام
- تأملات مقدماتی در مورد کروناویروس و پیآیندهای آن
- تاوان تاریخی [انقلابی روسیه]
- تروریسم بهاصطلاح نوین[!]
- جنبش شوراهای کارخانه در تورین
- جنبش مردم یا چرخهی «سازمانهای غیردولتی»
- جوانان و مردم فقیر قربانیان اصلی بحران در کشورهای ثروتمند
- چرا امپریالیسم [همواره] بهنسلکشی باز میگردد؟
- دستان اوباما در اودسا به خون آغشته است!
- رهایی، دانش و سیاست از دیدگاه مارکس
- روسپیگری و روشهای مبارزه با آن
- سرگذشت 8 زن در روند انقلاب روسیه
- سقوط MH17 توسط جنگنده های نیروی هوائی اوکراین
- سکوت را بشکنید! یک جنگ جهانی دیگر از دور دیده میشود!
- سه تصویر از «رؤیای آمریکایی»
- سه مقاله دربارهی هنر، از تروتسکی
- شاعر و انقلاب
- فساد در اتحادیههای کارگری کانادا
- فقر کودکان در بریتانیا
- قرائت گرامشی
- کمون پاریس و قدرت کارگری
- گروه 20، تجارت و ثبات مالی
- لایحه موسوم به«حق کار»، میخواهد کارگران را بهکشتن بدهد
- ماركس و خودرهایی
- ماركسیستها و مذهب ـ دیروز و امروز
- مانیفست برابری فرانسوا نوئل بابوف معروف بهگراکوس[1]
- مجموعه مقالات در معرفی و دفاع از انقلاب کارگری در مجارستان 1919
- ملاحظاتی درباره تاریخ انترناسیونال اول
- ممنوعیت حزب کمونیست: گامی به سوی دیکتاتوری
- نقش کثیف غرب در سوریه
- نگاهی روششناسانه بهمالتیتود [انبوه بسیارگونه]
- واپسین خواستهی جو هیل
- واپسین نامهی گراکوس بابوف بههمسر و فرزندانش بههمراه خلاصهای از زندگی او
- ویروس کرونا و بحران سرمایه داری جهانی
- یک نگاه سوسیالیستی بهسرزمینی زیر شلاق آپارتاید سرمایه