اتحادیه آزاد در هفتتپه چکار میکند؟
دنیایِ عجیبی است؛ همین آقایان اتحادیه آزاد که یک زمانی با افتخار اعلام میکردند که ما جلوی تأسیس سندیکای لاستیک البرز را گرفتهایم چون باعث میشد که کارگران هزینه پرداخت کنند و تاوان پس بدهند، امروز در لباس مدافع ایجاد تشکل کارگری میروند و ما را مورد حمله قرار میدهند. این آقایان که بهشدت طرفدار تبلیغات و شهیدسازی از کارگران هستند ....
اتحادیه آزاد در هفتتپه چکار میکند؟
توضیح سایت رفاقت کارگری
شاید انتشار این نوشته بسیاری را که بیشتر از مختصات و امکانات کنونی طبقهی کارگر ایران رادیکال هستند، خوش نیاید؛ اما رادیکالیسم حقیقی (یعنی: دستبردن به ریشههای شاکلهی انسان در زمان و مکانی معین)، در عینحال بهمعنای بیان واقعیتها و حقایق است.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
اتحادیه آزاد کارگران ایران که نه اتحادیه است و نه کارگران ایران را نمایندگی میکند، در کانال تلگرامیاش که در هفتتپه فعال است، بدون رعایت کوچکترین اصول ژورنالیستی و شرافت کارگری، بهنقد سطی و شعاری مطلبی از من پرداخته است که من آن را در سطحی محدود در میان کارگران هفتتپه پخش کرده بودم. آنها حتی مطلب مرا درج نکردند تا خوانندگان از موضوع آن باخبر شوند که این عملی بهشدت غیراخلاقی است. در وجنات شخصیت و شهامت این عده همین کافیست که عرضه ندارند که نام خود را در پایین نقد سطحی و آبکیشان بگذارند. من رضارخشان هستم طول وعرضهام معلوم است. هیچ اصراری هم ندارم که همگی نظراتم درست باشد، اما لااقل این شهامت و جسارت را دارم که نظرم را با صدای بلند اعلام کنم. نه مانند شما که بخواهم رئیس هیئت مدیرهام را بهخاطر فاصلهگرفتن از آن گروه و حزب سیاسی مورد استیضاح قرار دهم. میدانید که چه موقعی را میگویم؟ من از این مجادله هیچ باکی ندارم. چون تمامی مواضع و افکارم شفاف و روشن بوده است. همچنین بهاصول رفاقت و حرمت آن هم معتقدم. ولی این شما بودید که با ماتحت، خود را در یک بحث کارگری از جنبه تاکتیک و استراتژی مبارزه طبقاتی وارد کردید. مسئلهای که هیچ ربطی بهشما نداشته و ندارد.
مطلبی که آنها بهانه قرار داده و مرا مورد حمله قرار دادهاند، یک نقد درون طبقهای من از صحبتهای اسماعیل بخشی بهخاطر طرح مطالب سیاسی بیربط بهمبارزه جاری کارگران هفت تپه میباشد. من در آن مطلب که فقط در سطح محدودی بین رفقای اعتصابی پخش شد، بهبرخی از صحبتهای ایشان پرداخته بودم. عنوان مطلب من این بود «مطالباتکارگران را بهانحراف نکشانید». من آنجا در چند مورد اظهارات آقای بخشی را نقد کردم و نوشته بودم که رئوس صحبتهای ایشان را در سه بخش میتوان ارزیابی کرد. اول این که ایشان بحث تصرف کارخانه را طرح کردند که یکی از تزهای چپ رادیکال در ایران بود و در یکی دو دهه گذشته، یکبار هم در شمال کشور امتحان شد و اگر اشتباه نکنم در یکی از کارخانجات چای گیلان کارگران کارخانه را تصرف کردند که البته بعد از مدتی بهشکست انجامید و کارگران دوباره از کارفرما خواستند که عنان کار را در دست بگیرد. مطرح کردن این بحث در شرایط کنونی یا جوزدگی از رشد جنبش اعتراضی طبقاتی در هفتههای اخیر است و یا سوءِاستفاده از آن و بهمعنای کشاندن کارگران بهنبردی زودرس با قدرت دولتی است که فقط بهسرکوب شدید کارگران خواهد انجامید و البته دوستان چپ رادیکال هم بهترین استفادۀ تبلیغاتی از آن را خواهند کرد؛ اما کارگران را بهفنا خواهد داد.
دوم، او بحث قانون کار را بهمیان کشیده بود و اینکه این قانون موجب بردگی نوینی در عصر حاضر شده است. این مبحث هم از طرف جماعت لغو کارمزدیها مثل محسن حکیمیپور طرح شده بود و بهمیان کشیدن آن در مبارزه جاری کارگران هفتتپه معلوم نیست که کدام درد را باید از کارگران دوا کند. و سوم هم، بحث اعتراضات عموماً اقتصادی بخشهایی از جامعه نسبت بهجمهوری اسلامی را بهمیان کشید و از میان همۀ اتفاقات مربوط بهآن لازم دانست که بر علیه اظهارات امام جمعه تهران موضع رادیکالی اعلام کند که از دیگر شاهبیتهای سخنرانی ایشان بود. آن هم در شرایطی که دولتیهای حسن روحانی و اصلاحطلبان همین اظهارات را در بوق و کرنا کرده اند که این تصور را بهوجود میآورد که او برای خوشایند آنها این سخنان را بر زبان آورده است. حقیقتاً من هنوز هم درک نمیکنم دلیل اشاره ایشان بهحرف امام جمعه تهران آنهم در یک اعتصاب صنفی چیست؟ یا ایشان بهقصد مطرح شدن و مشهور شدن در کوتاهترین زمان دست بهاین سوپرمنبازیها میزند و یا واقعاً براساس باور سیاسی و در جهت مبارزۀ سیاسی این صحبتها مطرح شده است.
اینها رئوس نقد درونطبقهای من بهصحبتهای اسماعیل بخشی بود که بین خود کارگران هفتتپه پخش شد. بهنظر من اگر کارگران هفتتپه همان خط پیشنهادی نام برده را در پیش بگیرند، شکست آنان حتمی است. آن بحثها یعنی این که بهانه لازم را دستگاههای امنیتی بهجهت سرکوب بدهیم. آیا این کار بهمنزلۀ نابود کردن خواستههای کارگران و تقویت کارفرما نیست؟ آیا این بهمعنای خیانت بهآرمانهای کارگری نیست؟ که یک اعتصاب کارگری را با این شعارها بهشکست بکشانیم؟ مطالباتی که ما تاکنون بهمیان کشیدهایم، مطالباتی هستند که دوست و دشمن برحقانیت آن اذعان دارند. او گفته بود که اگر تا روز جمعه این مطالبات برآورده نشد، ما دیگر مطالبهای نخواهیم داشت، بلکه کارخانه را تصرف خواهیم کرد. چنین چیزی در میان کارگران اعتصابی بهتصویب گذاشته نشده بود، اما بهنام کارگران اعلام میشد. بهعلاوه، اگر مطالبات تاکنونی ما بیجواب بمانند، پاسخ ما نمیتواند این باشد که دیگر مطالبات را کنار میگذاریم و بهجنگ دولت میرویم. باید بتوانیم مطالبات دیگری را طرح کنیم که از قدرت بیشتری برخوردار باشند و راه ما را باز کنند و در جامعه هم تأثیر بهتری برجا بگذارند، نه اینکه مبارزه ما، کارگران را دچار مصائبی بکنند که بیشتر بهانزوا و شکست ما منجر شود.
حالا این نوشته ما بهانهای برای حملۀ اتحادیه آزاد بهمن شده است. دنیایِ عجیبی است؛ همین آقایان اتحادیه آزاد که یک زمانی با افتخار اعلام میکردند که ما جلوی تأسیس سندیکای لاستیک البرز را گرفتهایم چون باعث میشد که کارگران هزینه پرداخت کنند و تاوان پس بدهند، امروز در لباس مدافع ایجاد تشکل کارگری میروند و ما را مورد حمله قرار میدهند. این آقایان که بهشدت طرفدار تبلیغات و شهیدسازی از کارگران هستند تا با بدبخت شدن عدهای کارگر بهسینه زدن و مرثیه سرایی بپردازند؛ مرثیهای که دیگر هیچ سودی بهحال کارگر هفتتپه نخواهد داشت. امروز مبارزه طبقاتی کارگران امر حق و غیرقابل بحثی است که هیچ کس شهامت ایستادن در مقابل آن را ندارد. اما جماعت اتحادیه آزاد که چند روز قبل با اون بیانیهای که بهاسم پنج تشکل کارگری در حمایت از جنبش اعتراضی منتشر گردید، دیدیم که بهروشنی چه خط سیاسی را بهپیش میبرند. آنها نمیخواهند بهمبارزه طبقاتی کارگران خدمت کنند؛ میخواهند که مبارزه طبقاتی کارگران را بهخدمت مبارزه رژیم چنجی خود در بیاورند و آن را بهبخشی از پروپاگاند رسانهای بورژوازی مخالف جمهوری اسلامی تبدیل کنند. کسانی که خود توانایی تاوان دادن ندارند و بعد از چهار روز زندان و با وجود حکمهای چندین ساله، با تبلیغات رسانهای واعتصاب غذابازی (ضمن احترام بهتمامی انسانهای آزاده جهان که برای حقشان اعتصاب غذا کردهاند) از زندان ازاد میشوند، قصد دارند تا کارگر هفتتپه را بهپیاده نظام سرمایهداری رژیم چینجی تبدیل کنند تا اگر قرار باشد که خونی ریخته شود از آن کارگر بدبخت باشد، چون که خونش رنگی ندارد و لابد کسی را متأثر نمیسازد.
مطلب دیگر در مورد عدم صداقت اتحادیه آزاد و پیش بردن خط سیاسی آشنای مخرب و منحط در هفتتپه است و آن اقدام عملی در راستای نابودی سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه میباشد.همان خطی که در صحبتهای تک تک اون جماعت کمونیست کارگریها وجود دارد و شما از زبانشان هیچگاه اسم سندیکای کارگری را نخواهید شنید، مگر این که حلقه بهگوش آنها باشد. حاضرند که شورای موقت باشد یا شورای موقت موقت یا مجمع عمومی یا مجمع عمومی محدود و موقت، اما سندیکا نباشد. این شورا حتی میتواند همان شورای اسلامی کار باشد که صحبت انتخابات آن این روزها در میان بود. اما سندیکا نباشد. این خط اتحادیه آزاد در هفتتپه است. کمااینکه بعد از برگذاری مجمع عمومی سندیکای هفتتپه چند سال پیش، یکی از همین جماعت بهخود من گفته بود که اگر زودتر با شما آشنا میشدیم نمیگذاشتیم سندیکا درست کنید، بلکه با مجمع عمومی، کارهایتان را پیش میبردید. یک ماه پیش در مطلبی که از سوی اینان، در هفتتپه منتشر شد و بهصورت تلویحی خواهان از بین رفتن سندیکا و ایجاد شورای اسلامی کار میشود و این بیانیه منتشر شد، اما اتحادیه آزاد که همیشه کارش سرهم بندی است، دست بهاصلاح آن میزند و در آن عبارت «انتخابات شورای کارگری» را تصحیح میکند و بهجای آن خواهان تشکیل تشکل مستقل کارگری میشود. راستش از زاویه امکانگرایی، من هرچه فکر کردم نتوانستم بفهمم که تشکل مستقل کارگری یعنی چه؟ قطعاً منظورش سندیکای کارگری نبوده است. پس لابد منظورشان تأسیس اتحادیه آزاد لکلکهای هفتتپه بوده است؟ یاشاید هم کمیته همآهنگی قورباغههای هفتتپه؟ این لقلقۀ زبان از آن کسانی است که شهامت گفتن مواضع صریح خود را ندارند و پشت واژهها مخفی میشوند. آقایان مرد [و اگر نیستید، شیرزن] باشید و با شفافیت بگویید که میخواهید سندیکای هفت تپه را از بین ببرید. تا در جمعهای خصوصیتان پُز این کار را بدهید. حتماً آقای محجوب و دوستان شما در ایلنا هم از شما حمایت لازم را خواهند کرد. کمااینکه برخی از شما با آنها حشرو نشر زیادی هم دارید. خلاصه کلام ما کارگران اجازه نخواهیم داد تا در بازی دیگران قربانی شویم و پیاده نظام جریانات سرمایهداری بهجهت رسیدن بهاهدافشان باشیم. ما اجازه نخواهیم داد تا خون کارگر وجهالمصالحه دیگران در بازی قدرت باشد. با شرایط پیش آمده در کشور بهجای این سوپرمنبازیهای بیفایده، باید پیگیر مطالبات بهحق کارگری-طبقاتی مانند بیمه تأمین اجتماعی و همچنین رفاه و بهداشت مناسب برای کارگران باشیم. دوران شعارهای پوچ گذشته است. شعارهای طبقاتی لازم هستند که دردهای زندگی طبقه را منعکس کنند و بهشکل خواست سیاسی دربیاورند. شما برای خوراک کانال تلگرامیتان بسیار خوشحال خواهید شد اگر از کشتههای هفت تپه پشته سازند و شما هم نوحهی مرگ بخوانید. خب درین بین بهکارگر چه میرسد؟ اما مسلماً امدادهای غیبی برای شما از راه میرسد؟
کارگر بههوش باش
رضارخشان
عضو سندیکای هفت تپه
26/10/1396
یادداشتها
خاطرات یک دوست ـ قسمت سیوچهارم
چند پاراگرافِ آخر از قسمت سیوسوم
رئیس ساواک آمد و بهبازجو چیزهایی گفت، و او هم دستور فلک کردن مرا داد. این تجربهی تازهای بود از کتک خوردن. یک چوب بهطول بیش از یک متر و بهقطر حدود پنج سانت، از دو سرش یک طناب کتانی ضخیم گذرانده بودند. شبیه یک کمان، اما با آزادی بیش از طول طناب. دو پا را از مچ بین چوب و طناب میگذاشتند و چوب را میپیچاندند تا پا بین طناب و چوب صفت میشد. شکنجهشونده روی زمین بهپشت قرار داشت و چوبِ فلک در دست دو نفر بود که ایستاده بودند. کفِ پا آمادهی شلاق خوردن بود؛ و شلاق هم همان کابل برق چند لایه بود. تعدادی زدند، اما خیلی ادامه ندادند. چوب را شُل کردند و پاهای کبود و ورم کرده آزاد شد. اینجا دیگر مثل بازجوییهای اوین دستور «پاشو راه برو» در کار نبود. جالب اینکه چشمبند و دستبند دوباره بهکار گرفته شد. اینبار یک پابند هم بهپاها زدند. وسیلهای مثل دستبند، اما ضخیمتر و با زنجیری بلندتر، بهحدی که میتوانستی فقط قدمهای کوتاه برداری.
ادامه مطلب...خاطرات یک دوست ـ قسمت سیوسوم
چند پاراگرافِ آخر از قسمت سیودوم
ملاقات بههم خورد و تنها من توانستم بهمادرم در اندک فرصتی برسانم که چیزی نگوید. او که قبلها هم چندبار بازخواست شده بود، در پیگیریهای افسران زندان چیزی را بُروز نداده بود. من را هم بهوسیله معاون زندان و افسر مربوطه با تحدید، بازپرسی کردند و نتیجهای عایدشان نشد. ملاقات را قطع کردند. احمد م.ع. (برادر اسماعیل از اعدامیهای سیاهکل) که خودش هم در جریانات مسلحانه فعال و زندانی شده بود در جریان قرار گرفت. او مسئول مراجعه بهافسر نگهبان و حلوفصل موضوعات بند ما بود . وی بهاتفاق آقای حجری به«زیر هشت» رفتند و بهشدت بهرفتار افسر نگهبان اعتراض کردند و مورد بلعیدن چیزی از جانب مرا رد کرده بودند. با مداخلهی رئیس زندان و بهدستور او ملاقات غیرحضوری را دایر کرده و فقط یک دیده بوسی آخر را اجازه دادند. در داخل بند هم زمزمه اعتصاب و اعتراض پیش آمد که بهسرانجام نرسید. بهنظر میرسید همه چیز رفع و رجوع شده باشد. با توجه بهجوّ بند تعداد کمی از افراد در جریان جزئیات حادثه قرار گرفتند. این مورد توسط مسئول زیر هشت بند و آقای حجری مدیریت شد.
ادامه مطلب...خاطرات یک دوست ـ قسمت سیودوم
چند پاراگرافِ آخر از قسمت سیویکم
اولین تبعیدیها از هر دو زندان شماره چهار و سه همزمان فراخوانده شدند و بهزندان برازجان اعزام شدند. در زندان شماره سه قصر همهی زندانیان برای بدرقه بهراهرو آمدند و در دو طرف آن صف بستند. با ریتم «هو، هو، هوشی مین» (ضرب تب، تب، تب-تب تب) دست میزدند. افرادی که برای اعزام فراخوانده شده بودند، از انتهای صف بهسمت درِ بند (زیر هشت) حرکت میکردند و با تک تک افراد دست میدادند و روبوسی میکردند. برخی میگریستند و برخی یاران همرزمشان را در بغل گرفته، میفشردند. روحیه همه خیلی بالا بود و با پاسخ رفتاری و کلامی کسانیکه بهتبعبد برده میشدند، بهدرود میگفتند. شعارها از جمله اینچنین بود: «امید بهپیروزی آتی خلق قهرمان».
ادامه مطلب...خاطرات یک دوست ـ قسمت سیویکم
چند پاراگرافِ آخر از قسمت سیام
عبدالحسین، مهندس مکانیک و اهل لنگرود؛ مردی دانا و کم صحبت، اما طنزگو بود. او ازهمهی افراد این گروهِ محاکمه مسنتر بود. برادرش عبدالرضا بیشتر در سایه قرار داشت.
عباس، دانشجوی رشتهی دامپزشکی بود. او را از بیرون زندان میشناختم. زمانیکه عباس تحت تعقیب و فراری بود، مدتی با ما زندگی میکرد. رابطه ما از طرف او و من لو نرفته بود. خیلی کتک خورده بودم که ارتباطات و اطلاعاتم را بگویم. از ارتباطهای من، فریبرز و احمد با اسم مستعار گفته شده بودند. فریبرز هفتهی قبل از من دستگیر شده بود و احمد حدود سه سال بعد دستگیر شد.
سی سال بعد، از احترام و اعتبار اجتماعی عباس در ایلام و اصفهان باخبر شدم. من اینطور خبر شدم که «او که در زندان بهلحاظ روحی آسیب دیده بود.» شاید هم بهاین نتیجه رسیده بود که با مبارزهی مسلحانه و سیاسی خداحافظی کند.»
ادامه مطلب...خاطرات یک دوست ـ قسمت سیام
چند پاراگرافِ آخر از قسمت بیستمونهم
البته غلام بعد از این مواجهه و توضیح خبری برایم شرح داد که لازم بوده اصل مسئله را با چند نفر درمیان میگذاشته و از این دو نفر برای تمایل بهمشارکت سئوال میکرده که حاضر بهفرار هستند؟ هر دو نپذیرفته بودند، اما عضو سلول یک (کسی که خبر را بهما میداد و علی را هم بهشهادت میگرفت) ضمن آرزوی موفقیت، قبول نکرده بود. ولی شخص سلول دیگر اساساً چنین اقدامی را ناموفق و بهشدت برعلیه جو زندان و در جهت تشدید سرکوب ساواک دیده بود. اما گویا غلام نتوانسته بود که مصلحتی با وی موافقت کند و ذهن او را از این ماجرا پَرت کند. مثلاً خودش را مجاب و موافق با ادله وی نشان دهد. شاید هم با وی بحث کرده بوده که من نمیدانم. در واقع، این رفیق ما حرکت را یک جوری «وِتو» کرده بود. اما موجبی برای کسی ایجاد نکرده بود. آن روز و آن شب همه جا را دو بار توسط مسئول بند بازدید کردند. مسئول نگهبان تذکر داد که درِ اتاقها(سلولها) اصلاً بسته نشود.
ادامه مطلب...* مبارزات کارگری در ایران:
- فیل تنومند «گروه صنعتی کفش ملی»- قسمت دوم
- فیل تنومند «گروه صنعتی کفش ملی»
- بیانیه شماره دوم کمیته دفاع از کارگران اعتصابی
- تشکل مستقلِ محدود یا تشکل «گسترده»ی وابسته؟!
- این یک بیانیهی کارگری نیست!
- آیا کافکا بهایران هم میرود تا از هفتتپه بازدید کند !؟
- نامهای برای تو رفیق
- مبارزه طبقاتی و حداقل مزد
- ما و سوسیال دمکراسی- قسمت اول
- تجمع اول ماه می: بازخوانی مواضع
- از عصیان همگانی برعلیه گرانی تا قیام انقلابی برعلیه نظام سرمایهداری!؟
- ائتلاف مقدس
- وقتی سکه یک پول سیاه است!
- دو زمین [در امر مبارزهی طبقاتی]
- «شوراگراییِ» خردهبورژوایی و اسماعیل بخشی
- در مذمت قیام بیسر!
- هفتتپه، تاکتیکها و راستای طبقاتی
- تقاضای حکم اعدام برای «جرجیس»!؟
- سکۀ ضرب شدۀ فمنیسم
- نکاتی درباره اعتصاب معلمان
- تردستی و تاریخ، در نقد محمدرضا سوداگر و سید جواد طباطبایی
- دختران مصلوب خیابان انقلاب
- «رژیمچنج» یا سرنگونی سوسیالیستی؟!
- هفتتپه و پاسخی دوستانه بهسؤال یک دوست
- اتحادیه آزاد در هفتتپه چکار میکند؟
- دربارهی جنبش 96؛ سرنگونی یا انقلاب اجتماعی!؟
- دربارهی ماهیت و راهکارهای سیاسیـطبقاتی جنبش دیماه 96
- زلزلهی کرمانشاه، ستیز جناحها و جایگاه چپِ آکسیونیست!؟
- «اتحادیه مستقل کارگران ایران» از تخیل تا شایعه
- هزارتوی تعیین دستمزد در آینه هزارتوی چپهای منفرد و «متشکل»
- شلاق در مقابله با نوزایی در جنبش کارگری
- اعتماد کارگران رایگان بهدست نمیآید
- زحمتکشان آذری زبان در بیراههی «ستم ملی»
- رضا رخشان ـ منتقدین او ـ یارانهها (قسمت دوم)
- رضا رخشان ـ منتقدین او ـ یارانهها (قسمت اول)
- در اندوه مرگ یک رفیق
- دفاع از جنبش مستقل کارگری
- اطلاعیه پایان همکاری با «اتحاد بینالمللی در حمایت از کارگران در ایران»
- امضا برعلیه «دولت»، اما با کمک حکومتیان ضد«دولت»!!
- توطئهی خانه «کارگر»؛ کارگر ایرانی افغانیتبار و سازمانیابی طبقاتی در ایران
- تفاهم هستهای؛ جام زهر یا تحول استراتژیک
- نه، خون کارگر افغانی بنفش نیست؟
- تبریک بهبووورژواهای ناب ایرانی
- همچنان ایستاده ایم
- دربارهی امکانات، ملزومات و ضرورت تشکل طبقاتی کارگران
- من شارلی ابدو نیستم
- دربارهی خطابیه رضا رخشان بهمعدنچیان دنباس
- قطع همکاری با سایت امید یا «تدارک کمونیستی»
- ایجاد حزب کمونیستی طبقهی کارگر یا التجا بهنهادهای حقوقبشری!؟
- تکذیبیه اسانلو و نجواهای یک متکبر گوشهنشین!
- ائتلافهای جدید، از طرفداران مجمع عمومی تا پیروان محجوب{*}
- دلم برای اسانلو میسوزد!
- اسانلو، گذر از سوءِ تفاهم، بهسوی «تفاهم»!
- نامهی سرگشاده بهدوستانم در اتحاد بینالمللی حمایت از کارگران
- «لیبر استارت»، «کنفرانس استانبول» و «هیستادروت»
- «لیبر استارت»، «سولیداریتیسنتر» و «اتحاد بینالمللی...»
- «جنبش» مجامع عمومی!! بورژوایی یا کارگری؟
- خودشیفتگی در مقابل حقیقت سخت زندگی
- فعالین کارگری، کجای این «جنبش» ایستادهاند؟
- چکامهی آینده یا مرثیه برای گذشته؟
- کندوکاوی در ماهیت «جنگ» و «کمیتهی ضدجنگ»
- کالبدشکافی یک پرخاش
- توطئهی احیای «خانهکارگر» را افشا کنیم
- کالبدشکافیِ یک فریب
- سندیکای شرکت واحد، رفرمیسم و انقلاب سوسیالیستی
* کتاب و داستان کوتاه:
- دولت پلیسیجهانی
- نقد و بازخوانى آنچه بر من گذشت
- بازنویسی کاپیتال جلد سوم، ایرج اسکندری
- بازنویسی کاپیتال جلد دوم، ایرج اسکندری
- بازنویسی کاپیتال جلد اول، ایرج اسکندری
- کتاب سرمایهداری و نسلکشی ساختاری
- آگاهی طبقاتی-سوسیالیستی، تحزب انقلابی-کمونیستی و کسب پرولتاریایی قدرت...
- الفبای کمونیسم
- کتابِ پسنشینیِ انقلاب روسیه 24-1920
- در دفاع از انقلاب اکتبر
- نظریه عمومی حقوق و مارکسیسم
- آ. کولنتای - اپوزیسیون کارگری
- آخرین آواز ققنوس
- اوضاعِ بوقلمونی و دبیرکل
- مجموعه مقالات در معرفی و دفاع از انقلاب کارگری در مجارستان 1919
- آغاز پرولترها
- آیا سایهها درست میاندیشند؟
- دادگاه عدل آشکار سرمایه
- نبرد رخساره
- آلاهو... چی فرمودین؟! (نمایشنامه در هفت پرده)
- اعتراض نیروی کار در اروپا
- یادی از دوستی و دوستان
- خندۀ اسب چوبی
- پرکاد کوچک
- راعش و «چشم انداز»های نوین در خاورسیاه!
- داستان کوتاه: قایق های رودخانه هودسون
- روبسپیر و انقلاب فرانسه
- موتسارت، پیش درآمدی بر انقلاب
- تاریخ کمون پاریس - لیسا گاره
- ژنرال عبدالکریم لاهیجی و روزشمار حمله اتمی به تهران
* کارگاه هنر و ادبیات کارگری
- شاعر و انقلاب
- نام مرا تمام جهان میداند: کارگرم
- «فروشنده»ی اصغر فرهادی برعلیه «مرگ فروشنده»ی آرتور میلر
- سه مقاله دربارهی هنر، از تروتسکی
- و اما قصهگوی دروغپرداز!؟
- جغد شوم جنگ
- سرود پرولتاریا
- سرود پرچم سرخ
- به آنها که پس از ما به دنیا می آیند
- بافق (کاری از پویان و ناصر فرد)
- انقلابی سخت در دنیا به پا باید نمود
- اگر کوسه ها آدم بودند
- سوما - ترکیه
- پول - برتولت برشت
- سری با من به شام بیا
- کارل مارکس و شکسپیر
- اودسای خونین
* ترجمه:
- رفرمیستها هم اضمحلال را دریافتهاند
- .بررسی نظریه انقلاب مداوم
- آنتونیو نگری ـ امپراتوری / محدودیتهای نظری و عملی آتونومیستها
- آیا اشغال وال استریت کمونیسم است؟[*]
- اتحادیه ها و دیکتاتوری پرولتاریا
- اجلاس تغییرات اقلیمیِ گلاسکو
- اصلاحات اقتصادی چین و گشایش در چهلمین سال دستآوردهای گذشته و چالشهای پیشِرو
- امپراتوری پساانسانی سرمایهداری[1]
- انقلاب مداوم
- انگلس: نظریهپرداز انقلاب و نظریهپرداز جنگ
- بُرهههای تاریخیِ راهبر بهوضعیت کنونی: انقلاب جهانی یا تجدید آرایش سرمایه؟
- بوروتبا: انتخابات در برابر لوله تفنگ فاشیسم!
- پناهندگی 438 سرباز اوکراینی به روسیه
- پیدایش حومه نشینان فقیر در آمریکا
- پیرامون رابطه خودسازمانیابی طبقه کارگر با حزب پیشگام
- تأملات مقدماتی در مورد کروناویروس و پیآیندهای آن
- تاوان تاریخی [انقلابی روسیه]
- تروریسم بهاصطلاح نوین[!]
- جنبش شوراهای کارخانه در تورین
- جنبش مردم یا چرخهی «سازمانهای غیردولتی»
- جوانان و مردم فقیر قربانیان اصلی بحران در کشورهای ثروتمند
- چرا امپریالیسم [همواره] بهنسلکشی باز میگردد؟
- دستان اوباما در اودسا به خون آغشته است!
- رهایی، دانش و سیاست از دیدگاه مارکس
- روسپیگری و روشهای مبارزه با آن
- سرگذشت 8 زن در روند انقلاب روسیه
- سقوط MH17 توسط جنگنده های نیروی هوائی اوکراین
- سکوت را بشکنید! یک جنگ جهانی دیگر از دور دیده میشود!
- سه تصویر از «رؤیای آمریکایی»
- سه مقاله دربارهی هنر، از تروتسکی
- شاعر و انقلاب
- فساد در اتحادیههای کارگری کانادا
- فقر کودکان در بریتانیا
- قرائت گرامشی
- کمون پاریس و قدرت کارگری
- گروه 20، تجارت و ثبات مالی
- لایحه موسوم به«حق کار»، میخواهد کارگران را بهکشتن بدهد
- ماركس و خودرهایی
- ماركسیستها و مذهب ـ دیروز و امروز
- مانیفست برابری فرانسوا نوئل بابوف معروف بهگراکوس[1]
- مجموعه مقالات در معرفی و دفاع از انقلاب کارگری در مجارستان 1919
- ملاحظاتی درباره تاریخ انترناسیونال اول
- ممنوعیت حزب کمونیست: گامی به سوی دیکتاتوری
- نقش کثیف غرب در سوریه
- نگاهی روششناسانه بهمالتیتود [انبوه بسیارگونه]
- واپسین خواستهی جو هیل
- واپسین نامهی گراکوس بابوف بههمسر و فرزندانش بههمراه خلاصهای از زندگی او
- ویروس کرونا و بحران سرمایه داری جهانی
- یک نگاه سوسیالیستی بهسرزمینی زیر شلاق آپارتاید سرمایه