نامه‌ی سرگشاده‌ی دانشگاهیان هلند به‌رؤسای آموزش عالی

09 خرداد 1404 | بازدید: 132

نامه‌ی سرگشاده‌ی دانشگاهیان هلند به‌رؤسای آموزش عالی

نوشته شده توسط دانشگاهیان هلند: ترجمه آزاده ادیب

به‌مدیران تمامی مؤسسات آموزش عالی در هلند:

ما کارکنان، پژوهشگران و فارغ‌التحصیلان کالج‌ها، دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی سراسر هلند، این نامه‌ی سرگشاده را برای شما می‌نویسیم تا شما به‌رعایت موارد زیر فرابخوانیم:

الف) به‌رسمیت شناختن نسل‌کشی مداوم مردم فلسطین و پایبندی به‌مسئولیت اخلاقی ناشی از آن، [که چیزی جز] قطع رابطه با همه‌ی مؤسسات، پروژه‌ها و شرکت‌هایی است که به‌نوعی با این نسل‌کشی همکاری می‌کنند.

ب) تلاش برای پایان دادن به‌خشونت پلیس در محوطه‌های دانشگاهی هلند.

نامه‌ی سرگشاده‌ی دانشگاهیان هلند

به‌رؤسای آموزش عالی:

رابطه‌ی خود را با نسل‌کشی قطع کنید و پلیس را به‌محوطه دانشگاه راه ندهید.

منبع: https://bdsnederland.nl/wetenschappers-verbreek-banden-met-genocide-en-geen-politie-op-de-campus/

ترجمه: آزاده ادیب

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

خواننده‌ی علاقمند می‌تواند با مراجعه به‌این ‌لینک نامه‌ی

سرگشاده را امضا کند و به‌اشتراک بگذارد

ــــــــــــــــــــــــــــــــ

به‌مدیران تمامی مؤسسات آموزش عالی در هلند:

ب) تلاش برای پایان دادن به‌خشونت پلیس در محوطه‌های دانشگاهی هلند.

این نخستین فراخوانی نیست که ما طی بیست ماه گذشته‌ی مالامال از فجایع برای شما ارسال می‌کنیم. دانشجویان و استادان تقریباً تمامی مؤسسات آموزش عالی هلند، به‌طور مستمر دست به‌اعتراض زده‌اند و همه راه‌کارهای ممکن را برای جلب توجه شما به‌کار گرفته‌اند: برپایی جلسات آموزشی، سخنرانی‌ها، ارسال دادخواست‌ها، نوشتن مقالات و یادداشت‌های تحلیلی، سازماندهی تحصن‌های آرام، و هم‌چنین تحصن‌های پُر سروصدا و طولانی، ترک کلاس‌ها، برپایی گردهم‌آیی‌ها و کمپ‌های مختلف، راهپیمایی‌ها، اشغال فضاهای دانشگاهی، اعتصاب‌ها و بسیار اقدامات دیگر [ازجمله تلاش‌هایی بوده که هیچ توجهی به‌آن نشده است]. ما همه‌ی مسیرهای رسمی را طی کرده‌ایم و تمام مراحل لازم را پشتِ‌سر گذاشته‌ایم. ما تمامی جلسات گفت‌وگویی را که شما پیشنهاد دادید، جدی گرفتیم و در همه‌ی نشست‌ها و محافل عمومی احتمالی که از ما خواسته شد، شرکت کردیم. با این حال، شما با هیچ‌یک از این گفت‌وگوها صادقانه برخورد نکردید. درحالی‌که دانشگاه‌ها با زبان آزادی و بی‌طرفی آکادمیک از خود دفاع می‌کنند، دانشجویان و کارکنانی که دست به‌اعتراض می‌زنند، بی‌اهمیت شمرده می‌شوند، در معرض جرم‌انگاری قرار می‌گیرند و با خشونت مواجه می‌گردند. [واقعیت این است‌که] ما تحت نام «امنیت» به‌سوی محیطی حرکت می‌کنیم که با حضور پلیس مخفی، نظارت الکترونیکی، و کنترل بیش از حد رویدادهای علمی و دانشگاهی، هرچه بیش‌تر ناامن می‌شود.

16 مه 2025

دانشمندان هلندی بار دیگر پیام فوری خود را به‌مدیران آموزش عالی

تکرار کردند: روابط خود را با نسل‌کشی قطع کنید و پلیس را

به‌محوطه دانشگاه راه ندهید!

تعلیق همکاری‌ها

ما اولین قدم مهم در این رابطه تعلیق قراردادهای مؤسسات آموزش عالی با تعدادی از مؤسسات شریک اسرائیلی را به‌رسمیت می‌شناسیم. اما این اقدامات دیرهنگام‌اند، با درج بندهای فرارکننده خود را تضعیف می‌کنند، با یکدیگر در تناقض‌اند و کاملاً ناکافی هستند. حفظ روابط با نهادهای اسرائیلی به‌معنای چشم پوشی از این واقعیت است که آن‌ها در نسل‌کشی جاری دست دارند و تا حدی مسئول آن هستند. این نهادها در عمل به‌اقدامات نسل‌کشی دولت اسرائیل مشروعیت می‌بخشند.

ما تمام جلسات گفت‌وگوی پیشنهادی شما را جدی گرفتیم و در هرجلسه و تریبون عمومی احتمالی که درخواست کرده‌اید شرکت کردیم. معهذا، شما با هیچ‌یک از این گفت‌وگوها صادقانه برخورد نکردید.

فوریت و شدت جنایات مداوم علیه فلسطینی‌ها فراتر از قدرت تصور ماست و بارها از خط قرمزهای ما عبور کرده است. دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقیقاتی اسرائیل به‌طرق گوناگون به‌این خشونت و نسل‌کشی کمک کرده‌اند: از طریق حمایت مستقیم از تحقیقات نظامی، با حمایت از شیوه‌های آپارتاید و تبعیض قومی، از طریق حضور در سرزمین‌های اشغالی، با تولید روایت‌هایی که تاریخ را تحریف می‌کنند، و با توجیه جنایات جنگی [اسرائیل]. با نادیده گرفتن این واقعیت‌ها، شما اعتبار و صلاحیت تخصصی مؤسسات خودتان را زیر سؤال می‌برید.

تشدید غیرقابل قبول

ما عمیقاً نگران شرایط تشدید شونده‌ای هستیم که به‌واسطه‌ی آن، به‌ویژه دانشجویان با خشونت پلیس در محوطه‌ی دانشگاه مواجه می‌شوند. ما خود را در قبال امنیت دانشجویانی که از حق اعتراض و اقدام اختلال‌آفرین استفاده می‌کنند، مسئول می‌دانیم. آن‌ها تا حد بیهوشی مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته‌اند، سگ‌ها آن‌ها را گاز گرفته‌اند؛ و زندانی، تهدید و مرعوب شده‌اند. این دانشجویان از دریافت دارو و کمک محروم شده، و با آن‌ها به‌شیوه‌ی نژادپرستانه و تبعیض‌آمیز برخورد شده است. همه‌ی این‌ها پیامدهای بلندمدتی برای سلامت جسمی و روحی آن‌ها به‌همراه دارد. و این مطلقاً غیرقابل قبول است.

رهبری اخلاقی، نه عادی‌سازی نسل‌کشی

ما شیوه‌ی عادی‌سازی نظارت و کنترل پلیس را که توسط مؤسسات آموزش عالی انجام می‌شود، به‌صراحت رد می‌کنیم. ما از شما می‌خواهیم که به‌حق اعتراض، ازجمله حق اقدامات اختلال‌آفرین، مسدودسازی مسیرها و برگزاری انواع گردهم‌آیی‌ها، همان‌طور که در قوانین اروپا تصریح شده است، احترام بگذارید و برگزاری [بدون دخالت پلیس] این‌گونه اقدامات را تضمین کنید. هرگاه دانشگاه‌ها اعتراضات را محدود می‌کنند، این محدودیت‌ها باید ضرورتی مسلم و تناسبی معقول داشته باشند؛ اما در بسیاری از اوقات چنین نیست.

مؤسسات آموزش عالی در هلند خود را به‌عنوان مراکزی برای رهبری اخلاقی و پیشرفت اجتماعی معرفی می‌کنند. با توجه به‌فقدان رهبری اخلاقی در سطح دولتی، این نهادها باید با شجاعت و صداقت عمل کنند. ما نمی‌توانیم منتظر پایان نسل‌کشی بمانیم؛ باید اکنون برای حفظ زندگی انسانی و کرامت انسان‌ها دست به‌اقدام بزنیم.

«دانشگاهیان می‌توانند این نامه را در اینجا امضا کنند».

یادداشت‌ها

نامه‌ی سرگشاده‌ی دانشگاهیان هلند به‌رؤسای آموزش عالی

به‌مدیران تمامی مؤسسات آموزش عالی در هلند:

ب) تلاش برای پایان دادن به‌خشونت پلیس در محوطه‌های دانشگاهی هلند.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌وپنجم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهل‌وچهارم

وضعیت بیرون آمدن من هم با همین ترتیب بود. اسمم را که صدا زدند به سمت در رفتم. در که باز شد گویی به مسیلی رانده شده باشم به سمت بالا سوق یافتم و با فاصله کمی بردوش این و آن قرار گرفتم . مردم شعار می دادند و بر زندانی سیاسی درود می فرستادند. و زندانیان نیز شعار می دادیم و به «خلق قهرمان» درود می فرستادیم. فاصله عرض میدان که چند ده قدمی بیش نبود به کندی می گذشت. وقتی از میان جمعیت قدم به قدم می گذشتیم با دست دادن بسیاری در نزدیکی خود مواجه می شدیم. مهر و عطوفتی در که پاداش قهری بود نسبت به دستگاهی که این بند را زاده بود داشتیم و اینک این بند گسسته بود.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌وچهارم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهل‌وسوم

در یک برنامه تلویزیونی طراحی شده (آنطور که در روزنامه های آن دوران ضبط است 342 نفر) را بطور نشسته در یک سالنی به نمایش گذاشتند. یکنفر بیانیه ای را از روی کاغذی (چنانکه بیاد می آورم منوچهر مقدم سلیمی)خواند و اعلام «برائت» از گذشته و «سپاس از مراحم مولوکانه» در بخشودگی «جرایم» و پیشینه شان را اشاره کرد و در پایان یک صدای ضبط شده ای بروی تصویر می آمد که گویا این عده دارند میگویند «سپاس آریا مهرا».

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌وسوم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهلم‌ودوم

ساواک برای پائین نگهداشتن آمار زندانی ها ما را به زندان عادی فرستاده بود. صلیب سرخ از طرقی پیگیر شده بود. برای همین دوباره مارا بزندان عمومی (شماره یک) برگرداند. در بار دوم بازدید صلیب سرخ در بند شش زندان شماره یک قصر بودم.

ادامه مطلب...

خاطرات یک دوست ـ قسمت چهل‌ودوم

چند پاراگرافِ آخر از قسمت چهل و یکم

درزمان نسبتا طولانی که در این بند بودم چند بار رسولی سر بازجویی که گویا ریاست بر زندانیان و نظارت بر امور و کنش هایشان را به او سپرده بودند به بازدید از بندها آمد. همه را در راهرو به صف می کردند و او در برابر برخی می ایستاد و لوقوضی می گفت و تحدیدی می کرد. فضای آن روزها بشدت متاثر از کشتارها بود و عموما کسی با او بنرمی برخورد نمی نداشت.

ادامه مطلب...

* مبارزات کارگری در ایران:

* کتاب و داستان کوتاه:

* کارگاه هنر و ادبیات کارگری

* ترجمه:

* گروندریسه

کالاها همه پول گذرا هستند. پول، کالای ماندنی است. هر چه تقسیم کار بیشتر شود، فراوردۀ بی واسطه، خاصیت میانجی بودن خود را در مبادلات بیشتر از دست می دهد. ضرورت یک وسیلۀ عام برای مبادله، وسیله ای مستقل از تولیدات خاص منفرد، بیشتر احساس میشود. وجود پول مستلزم تصور جدائی ارزش چیزها از جوهر مادی آنهاست.

* دست نوشته های اقتصادی و فلسفی

اگر محصول کار به کارگر تعلق نداشته باشد، اگر این محصول چون نیروئی بیگانه در برابر او قد علم میکند، فقط از آن جهت است که به آدم دیگری غیر از کارگر تعلق دارد. اگر فعالیت کارگر مایه عذاب و شکنجۀ اوست، پس باید برای دیگری منبع لذت و شادمانی زندگی اش باشد. نه خدا، نه طبیعت، بلکه فقط خود آدمی است که میتواند این نیروی بیگانه بر آدمی باشد.

* سرمایه (کاپیتال)

بمحض آنکه ابزار از آلتی در دست انسان مبدل به جزئی از یک دستگاه مکانیکى، مبدل به جزئی از یک ماشین شد، مکانیزم محرک نیز شکل مستقلی یافت که از قید محدودیت‌های نیروی انسانی بکلى آزاد بود. و همین که چنین شد، یک تک ماشین، که تا اینجا مورد بررسى ما بوده است، به مرتبۀ جزئى از اجزای یک سیستم تولید ماشینى سقوط کرد.